Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
Frederik van Eeden, 1901
>>>> Waarom zo'n gedicht op mijn blog? Ik vind dit al een mooi gedicht sinds jaren... Mooie functie van een blog: alles wat ik ooit leuk gevonden heb, krijgt ineens een plaats!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten